محرم ها خدا غصه اش می گیرد ...

یا قدیم                       برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .    "آسمان که سیاه شد ، زمین که بغض کرد ، عالم و آدم فهمیدند که خدا ، می خواهد بال تقسیم کند . هر که نبود ، به قدر سرخی خونش بال گرفت و هر که بود ، به قدر شوری اشکش ، صبر ... " قصه ای بود که روایت شد . هر که دید ، دیوانه شد و هر که شنید ، حیران ؛ که چرا آن روز دلها اینقدر سنگ بود ...                                                                 درخشان باشید                                                      خودم     فریبا جونم ، ایران چند روز پیش اومده بود مدرسه کلی سلام رسوند .شاد باشی گل همیشه بهار !