مهربان بزرگ من
شنبه, ۲۳ شهریور ۱۳۸۷، ۰۷:۴۷ ق.ظ
یا قدیم
برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد .
از پشت تمام دلتنگی هایم، آنجا که همه هستند با همه ی نبودن هایشان،چشم هایم تو را می بینند ، پر از مهربانی های تازه ، پر از لحظه های بخشش . کاری نداری که کی دلم می گیرد ، کی دنیا برایم سیاه می شود ، کی همه را سنگ می بینم یا کی ... همیشه لبخند می زنی به دستهایم ، به دل پر از نیازم .
مهربان بزرگ !
کوری هایم را ببخش به بینایی خودت
کوچکی ام راببخش به وسعتت
و بگذار در پناه تو همیشه آبی بمانم ...
درخشان باشید
خودم
۸۷/۰۶/۲۳