شعرانه

یاقدیم یرای کسی که نثر های موزونم را دوست میدارد ... می شود برداشت از روی زمین تمام رنج ها را با شعر . تو ، شعر منی که در هم می پیچی طومار رنج ها و تنهایی ها را . من ، چشم هایم می بیند ولی نمی بینمت گوش هایم می شنود ولی صدای تو نشنیدنی است دست هایم باز است ولی ندارمت من ، تنهایی را می دانم سالهاست ...                                                                                          شاد و درخشان باشید                                                                                                   خودم