یک دوست داشتن ِ صورتی!

دیروز، روز ِ دوست داشتن بود ، همان ولنتاین ِ معروف! و من تمام مدت به نوعی از دوست داشتن فکر می کردم که ابرازش روز ِخاصی را طلب نکند و نمادش فقط گل رز نباشد ، خرس قرمزنباشد، جعبه ی کادو و قلب قرمز نباشد ، نمادش من و تو باشیم و رنگش صورتی!! به دوست داشتنی فکر می کردم که یک طرفش منم و تو و یک طرفش تمام  آسمان هایی که فتح می کنیم به جادوی کلمه ... پایِ چشم های تو که در میان باشد همه چیز نماد عشق است ! همه ی روزها که هیچ ، همه ی ثانیه ها ، وقت ِ دوست داشتن است ! من هیچ وقت منتظر ولنتاین نبوده ام، هیچ وقت .