این فصل را با من بخوان، باقی فسانه است/این فصل را بسیار خواندم، عاشقانه است

داش بهی                         مهربان بانو  این دو تا رسیدند به هم. هرچه توصیف و استعاره و ترکیب های زیبا و هوش برِ عاشقانه و هرچه اصوات شادی آور که از گلو خارج می شود را هم که بیاورم ردیف کنم اینجا، قطعاً یک لحظه از حالِ خوششان را هم نقاشی نمی کند، چه برسد که بخواهم بنشینم مثلاً متنی بنویسم در باب تبریک و خودم را برسانم به قافله ی همه ی کسانی که خوشند از این وصال. به هرحال، بابت این اتفاق خدا را باید شاکر بود. باقی اش به ما مربوط نیست!