دوستی در هوای کاخ گلستان

هر از گاهی باید دست سین را بگیرم و برویم به «جایی». باید. این یک سوپاپ اطمینان است. این یک شرط امنیتی است. این یک راز است، راز بقا. هر دوی ما این باید را بلدیم و رعایت می کنیم. نتیجه اش می شود حال خوب. نتیجه اش می شود خاطره ی خوب. نتیجه اش می شود دوستی های خوب.

ریزه کاری های دوستانتان را بلد باشید. چیزهایی که خوشحالشان می کند را بلد باشید. لجظه ها را دریابید که گاهی فقط چند قدم فرصت دارید که از برق چشم های دوستتان رد بشوید یا نشوید. این یک اصل است.

امروز، رفتم تا یک روز فراموش نشدنی بسازم برای خودم. موفق شدم. سین هم اگر قبول داشته باشد که موفق شده ام، می شود دو مدال طلا.