شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

رویاهای ما شب تاب هایی هستند که در آسمان ذهن ما می درخشند...

شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

رویاهای ما شب تاب هایی هستند که در آسمان ذهن ما می درخشند...

شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

اگر می شد اینجا نبود و جای دیگری بود، «شاید» خوب بود.
و همین «شاید» است که جا را تنگ می کند...

بایگانی
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد.   دوست دارم تمام درختها نارنجی باشند، مثل همان پاییزی که تو روی نیمکت نشسته بودی و من دوستم دیر آمده بود و تمام پارک را داشتم متر می کردم با قدم هایی که با ترانه ی دریا تنظیم شده بود. مثل همان پاییزی که تو زیر نم نم بارانش نشسته بودی و چای می خوردی و گاهی هم چایت را هم میزدی با قاشق و بی خیال بودی و آرام . دوست دارم تمام درخت ها نارنجی باشند و باران هم بیاید نم نم و صدای ترانه ی "دریا" هم از جایی دور بیاید و من هم بیایم به همان پارک ، بی دغدغه ی آمدن و نیامدن دوستم و جایی بایستم و تو را نگاه کنم. یک دل سیر نگاهت کنم. تو را که زیر نم نم باران نشسته ای و چای می خوری و آرامی و بی خیال ، انگار نه انگار که کسی دارد با ترانه ی "دریا" نم نم عاشقت می شود ... دریا اولین عشق مرا ...   * شاید هم داشتم " لیلی در پاییز " را گوش می دادم، کسی چه می د اند ؟ با "دریا" یا با "لیلی" ، قصه قصه ی توست !! شاد و درخشان باشید خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ بهمن ۸۸ ، ۰۴:۵۱
شب تاب
" یا قدیم " از تو خیلی کم می دانم . نمی شناسمت ، فقط احساست می کنم . می دانم نشانه ای روشن هستی از خدایی که قصه ساز خوبی است . از خدایی که قصه ات را ساخت و روایتش را به ما سپرد ، شاید هم قصه ات را روایت کرد و ساختنش را به ما سپرد . شاید تو و قصه ات را روایت کرد تا ما در تمام این سالها بسازیمش و بسازیمش و خود نیز با آن ساخته شویم . از هرکه تو را بپرسم و از هر کجا ، می گویند جوان بودی ، زیبا بودی و رشید ، فرزند دردانه ی خدا بودی ، شجاع بودی و فداکار ، عزیز دل پدر و مادر بودی و نور چشمشان ، می گویند در همان روزی که عاشورا می نامندش و در همان جایی که کربلا می گویندش ایستادی ، جنگیدی و لب تشنه ، شهید شدی . می گویند و می گویند . سالهاست . و وقتی بغض می کنم و می پرسم : خوب ؟چرا ؟ می گویند : عشق ...  . و من گریه ام می گیرد و با خودم فکر می کنم خوشا به حالت که عشق را شناختی ... . وقصه ات را که صد باره می سازم در کنج دلم با خودم می گویم : شاید ، خوشا به حال عشق که تو را شناخت ...                                                                                                                                                                                                 درخشان باشید                                                                                                      خودم هم سن و سال من بودی ...؟
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ آذر ۸۸ ، ۰۶:۰۰
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد.   می ترسم کاغذ را جلویم بگذارم . مدادم را بردارم . " یا قدیم " را بالای برگه بنویسم و کلمه هایی را روی کاغذ بیاورم که تکراری باشد و تو را ناراحت کند و تو اخم هایت را در هم بکشی . می ترسم که تو ناراحت شوی و اخم هایت را در هم بکشی . عالم سراسر آتش می شود . بیا و خودت واژه هایی را مهمان دلم کن که خنده به لب هایت بیاورد . بیا و بخند و ماه را به آسمانم بیاور . بخند . از تاریکی می ترسم .                                                                                   شاد و درخشان باشید                                                                                            خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آذر ۸۸ ، ۱۰:۲۵
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .   شب ها که سرد می شود ، پتو را دور خودم می پیچم . سعی می کنم بلند شوم و قهوه ی گرم آماده کنم . روی صندلی راحتیی که رو به روی شومینه ی همیشه خاموش گذاشته ام می نشینم و قهوه را می خورم . همه اش حواسم به این است که قهوه روی پتو نریزد ، ولی می ریزد . گرم که می شوم یادم می افتد که شومینه را هیچ وقت روشن نکرده ام . هیچ وقت ، جز تابستان پارسال . آمدی اینجا . یک راست رفتی سراغ شومینه و روشنش کردی . هیچ وقت نفهمیدم چرا . سرم درد می گیرد . قهوه که می خورم سرم درد می گیرد . دنبال قرص می گردم . توی یخچال و توی کابینت . پیدا نمی کنم . روسری سبزی رو که  همین امسال برایم خریدی پیدا می کنم و می بندم روی پیشانی ام . همیشه فکر می کردم برف که بیاید می روم بیرون و آنقدر زیر برف می مانم تا سفید سفید شود سر تا پایم . اما امسال برف هم آمد و من همین جا بودم . روی صندلی راحتی رو به روی شومینه خاموش با پتویی که دورم پیچیده ام و رویش قهوه ریخته و روسری سبزی که دور پیشانی ام بسته شده . سی دی رو خیلی وقته عوض نکردم . می چرخد و می خواند . هزار باره و هزار باره ... دلیجان سفرت خوش برو ....                                                                                                          درخشان باشید                                                                                                            شب تاب
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ آبان ۸۸ ، ۰۵:۳۱
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد (خواستم نیایم دیدم که چشم هایت ....) * * *   خیلی چیزها را دیگر باور ندارم . مثلا اینکه ماه فقط یک بار در ماه کامل می شود ، یا اینکه می شود شکلات تلخ ۹۷٪ خرید با آخرین اسکناس توی کیف ، یا حتی اینکه میشه بدون درس خوندن دانشگاه قبول شد ... خیلی چیزها . خیلی چیزها . دنیایم را دارم رنگ تازه ای می زنم با نبودن باورهایی که روزی بودند و حالا  دیگر آنقدر دورند که نمی شود گفت هستند . این روزها سرم شلوغ است ، به شدت تر از آنکه فکر کنی و باور کنم .     شاد و درخشان باشید همچنان !                شب تاب
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ مهر ۸۸ ، ۰۵:۵۸
شب تاب
یا قدیم

برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد

 

می خواستم شعری بنویسم که تو بتوانی بخوانی . شعری که سخت نباشد . تا حد ممکن کوتاه باشد ، ساده و جمع و جور . آبی باشد ، رنگی که تو دوست داری . سعی کردم بوی خوبی بدهد ، چیزی شبیه بوی یاس .

میخواستم توی جیبت جا شود تا هر جا می روی بتوانی با خودت ببریش . با خودم قرار گذاشته بودم که تمام لبه های تیزش را از بین ببرم تا مبادا دست هایت را ، چشم هایت را آزار دهد . دوست داشتم حسابی صاف و صیقلی اش کنم تا بتوانی خودت را در آن ببینی .

اصلا دلم می خواست به شعرم یاد بدهم که راه برود و حرف بزند . راه برود و حرف بزند و خودش را به تو برساند و بگوید که چقدر دوستت دارم .

می خواستم اما فرصت نشد . تا بایم به خودم بجنبم دیدم که رو به رویت ایستاده ام و هزار بار گفته ام که دوستت دارم ...

نتوانستم ....

 

شاد و درخشان باشید

خودم

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ خرداد ۸۸ ، ۰۴:۱۰
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد با آرزوی خوشبختی ... نشسته بودیم .لیوان نسکافه به دست نشسته بودیم روی نیمکتی در پارکی که همه ی درختهایش چنار بود . چند تایی کتاب روی نیمکت بود ، بین من وتو . شازده کوچولو و جنگل واژگون را یادم است ، بقیه شا ن را نه . گفتی : " بخور ، سرد میشه ... "  نسکافه ات را خورده بودی . گفتم : " سرد دوست دارم ... " هرچند آن روز سرد و گرمش زیاد فرق نمی کرد ، به هر حال نمی خوردمش . گفتم : "تمامشان را نمی توانم ببرم خانه ... " یکی از کتابها را برداشتی .  جوری ورق می زدی انگار می خواستی چیزی از کتاب از انگشتانت به قلبت نفوذ کند . دلت گرفته بود . دلت که می گرفت می آمدی اینجا . بین این همه چنار که برگ های پهنشان مثل هزار دست از روی شاخه ها به سمت تو فرود می آیند ... - تمامشان را ... - دوست داشتم پیش تو باشند ... شازده کوچولو رو برداشتم . صفحه ی آخرش را که دیدم یاد سوال همیشگی ام افتادم . ۲ تپه ی شنی بود با تک ستاره ای در آسمان ... - ماره واقعا نیشش زد ؟؟ - کنایه است ... انگار نگاه پرسشگرم را روی نیمرخ صورتش حس کرد . به نیمکت تکیه داد . سرش را رو به آسمان گرفت . چشم هایش را بست و گفت :" کنایه است ... نیش مار کنایه است . خود مار کنایه است . شازده کوچولو که جسم نبود . تمامش روح بود . پاک بود و روان . مثل آب مثل باد مثل عشق . رفتن تلخه . دل کندن تلخه . سفر دل کندن می خواد و دل کندن تلخه ، مثل نیش مار .مرگ یه لحضه است ، مثل جرقه ای که کنار ای شازده کوچولو ... " چشم هایش راباز کرد . به صورتم نگاه کرد ، اشک هایم را که دید روی صورتم ، ساکت شد . چشم هایش داشت چیزی را داد می زد که دوست نداشتم بشنوم . گفت : " داره بارون می گیره ... " گفتم:" تنهات نمی زارم ... " خندید . گفت : " زیادی شازده کوچولو خوندی مگه نه !؟ " هق هق کنان گفتم  :" تنهات نمی زارم ... " بلند شد . کتابها را برداشت . گذاشتشان توی بغلم . یک قطره باران افتاد روی جلد کتابی که الان یادم نیست . گفتم : " دلم تنگ می شود ..." گفت :" یادگاری ها برای همین اند دیگر ! من هم تمام بوسه هایت را دارم ، اینجا ... " و انگشتش را گذاشت روی گونه ی راستش .خنده ام گرفت . لبخندی زد . گفت : " بلند شو ، باران گرفته ... " بلند شدم . یک دستم به دست او بود و یک دستم به شازده کوچولو ، جنگل واژگون و کتابهایی که الان یادم نیست ...   شاد و درخشان باشید خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ فروردين ۸۸ ، ۰۵:۰۶
شب تاب
یا قدیم آرزوی دست هایت را دارم ... دست هایت را ندارم کدام شب ، بودن تو معنا می شود پس از سالها ؟                                                              شاد و درخشان باشید                                                                        خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۳ فروردين ۸۸ ، ۰۴:۲۴
شب تاب
یا قدیم  حالم خوب است . به شدت !! شاید به خاطر بهار باشد ، شاید . شاید هم به خاطر این باشد ، که چشم هایم دارد دنیا را جور دیگری می بیند ، چند وقتی است .   سال نو را به دوستان نازنینم فریبا و آقای محترم ، معصومه و نسیم دردانه اش ، سحر و خواهر بی همتایش ، آسیه و مهربانی هایش ، حنانه و دل دریایی اش و همچنین به هل یگانه و ... کسی که نثر های موزونم را دوست دارد ، تبریک می گویم .                                                             شاد و درخشان باشید                                                                      خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ اسفند ۸۷ ، ۰۳:۳۹
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد. چشم هایت را ببند . تصور کن دشتی از گل های رز سفید را که آسمانی دارد بی نهایت نیلی و رنگین کمانی با هفت رنگ با شکوه . تصور کن نسیمی می وزد که پوستت را مست می کند ! پروانه هایی هستند که درخشش رنگ هایشان ، چشم هایت را بوسه می زند . تصور کردی ؟ دنیای من ، می شود همان دشت گل رز سفید ، وقتی تو می خندی ...                                                      شاد و درخشان باشید                                                                        خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ اسفند ۸۷ ، ۰۵:۰۷
شب تاب
یا قدیم اسفند ۸۴ ...                 . . . . . . . اسفند ۸۷  ؟؟!!                                    تولدم مبارک شاد و درخشان باشید
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ اسفند ۸۷ ، ۰۵:۲۶
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد . ابرها را رویم می کشم . تمام ابرهای سیاه را که باران می بارند . تو می باری روی تنم . خیس تو می شوم . ابرها را می خواهم ، برای هزار سال ، هزاران سال . باران اینقدر لطیف است ، اینقدر لطیف است ، اینقدر که احساس می کنم تو ، مرا می بوسی . دوست دارم بوسه هایت را روی صورتم بدوزم . بودنت را زیر این پتوی ابری نقاشی کن . من این هوا را دوست دارم .بگو خورشید همان جا که هست بماند . کاش می توانستم ابرها را توی اتاقم نگه دارم . به من بگو چرا اینقدر دیر به دیر می باری ؟؟! لحظه هایم بی تو خشک می شوند ، ترک بر می دارند . تو ، خود خود بارانی ! نه ! باران فقط گوشه ایست از تو ! تو هزار بار بزرگتری ، هزاران بار فراتر ، ابری تر ، لطیف تر ، بارانی تر ، آسمانی تر ...                                                                                       شاد و درخشان باشید                                                                                                 خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ بهمن ۸۷ ، ۰۴:۴۵
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهایم را دوست دارد مدت ها بود یادم رفته بود که کنار زدن موهایت را از روی صورتت ، چقدر دوست داشتم و بازی کردن با انگشت هایت را وقتی توی چشم هایم نگاه می کردی و می گفتی که دویدن روی ماسه های ساحل را خیلی دوست داری . حتی یادم رفته بود که دویدن روی ماسه های ساحل را چقدر دوست داشتی . هیچ یادم نبود ، ستاره های دنباله دار را دوست داشتی و با دیدنشان ، با خنده جیغ کوتاهی می کشیدی و چشم هایت را می بستی و آرزو می کردی و هیچ وقت هم به من نمی گفتی چه آرزویی کردی ... تا این که ... دیشب باران آمد . می گفتی باران ، بوسه ی خداست روی تن عاشق هایی که با هم زیر باران راه می روند . یادم نرفته بود که می گفتی باران بوسه ی خداست روی تن عاشق هایی که با هم زیر باران راه می روند . دیشب باران آمد . من خیلی چیزها یادم آمد . خیلی چیز ها .                                                                                   شاد و درخشان باشید                                                                                            خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ بهمن ۸۷ ، ۰۳:۵۷
شب تاب
یا قدیم   خواب دیدم که گوشه ای آرام نشسته ام و درس می خوانم . حتی در خواب هم می دانستم که این ، فقط ، یک ، " خواب " است .                                                                        درخشان باشید !!
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ بهمن ۸۷ ، ۰۳:۵۳
شب تاب
" یا قدیم "   نثری موزون برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .   می خواستم بگویم " گفتن نمی توانم " آیا همین که گفتم یعنی همین که گفتم ؟                           " قیصر امین پور "     حرف هایی که می زنم ، حرف هایی نیست که می خواستم بگویم ، حرف هایی است که گفتنشان می آید . لطفا به دقت به آنها گوش کن . خودت جوری ترجمه شان کن که هم خدا را خوش بیاید و هم بفهمی که چقدر ، حرف هایی که می زنم ، حرف هایی نیست که می خواستم بگویم ... شب است . ماه کامل است . سردم است . می خواستم بگویم ، " دوستت دارم " . توانستم ؟؟                                                               شاد و درخشان باشید                                                                    خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ دی ۸۷ ، ۰۴:۰۲
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد . دوباره عالم ، شب شد . غمی دنیا را گرفت که خیلی ها چیز زیادی از آن نمی دانند . خدا ، سال های سال پیش ، از بهترین و ماه ترین بنده هایش ، قصه ای ساخت عشق آلود . قصه ای عظیم که نمیشود فراموشش کرد . اصلا خدا آسمان و زمین را با خون رنگ کرد تا فراموش نشود . من در این روزها ، گریه ام نمی آید ؛ غصه ام می شود . می خواهم بیشتر بدانم .                                                                                               درخشان باشید
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ دی ۸۷ ، ۰۴:۱۵
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد از تمام دیوارها می گذرم ، یک صبح زمستانی که هیچ صبح بودنش معلوم نیست و به شب هایی می ماند که تو دیگر نبودی . از تمام دیوارهایی که یک به یک می ساختی و می رفتی . می گذرم و هیچ هم پایم نمی لرزد . عاقبت یک روز تمام می شوند تمامشان و من آسمانی را پیدا خواهم کرد هم رنگ تو . زمستان است هنوز ، جای پاهایت را می بینم روی برف های بعد از آخرین دیوار . جای پاهایی که هست تا دوردست .                                                                                شاد و درخشان باشید                                                                                             خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ دی ۸۷ ، ۰۵:۰۵
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد.   یک فرشته ی برفی ، سرما ، دست هایی که یخ می زنند ، نوک دماغی که سرخ شده ، سفید ، شالگردن ، بلند ، شب هایی که تمام نمی شوند انگار ، لرزیدن تمام بدن از سوزی که از پنجره می آید ، نگاه هایی که خشک می شوند ، عشق هایی که قندیل می بندند ، آدم برفی بی کلاه ، بی دماغ ، پاهایی که لیز می خورند ، شومینه ای که هیچ چیز را ، هیچ کس را گرم نمی کند ، کلاغ های بی خبر ، برف ، سفید ، سفید ، برف ، برف ، برف ...   کاش کسانی بودند که می دانستند دلم با زمستان چه عشق بازی ها که ندارد . شاد و درخشان باشید یلدایتان پر نور
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ آذر ۸۷ ، ۰۴:۱۴
شب تاب
یا قدیم برای کسی که نثرهایم را دوست دارد دیشب ، آمد خانه . بعد از هزار سال . دیشب بالاخره آمد خانه و من دیدم که چقدر  پیر شده . چای که برداشت دستش میلرزید ، حرف که میزد صدایش هم . توی چشم هایم نگاه کرد ، مثل هیچ بار دیگر و زیر لب گفت : " چقدر موهات سفید شده گیسو ... "                                                                     شاد و درخشان باشید                                                                           خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ آذر ۸۷ ، ۰۴:۱۴
شب تاب
یاقدیم یرای کسی که نثر های موزونم را دوست میدارد ... می شود برداشت از روی زمین تمام رنج ها را با شعر . تو ، شعر منی که در هم می پیچی طومار رنج ها و تنهایی ها را . من ، چشم هایم می بیند ولی نمی بینمت گوش هایم می شنود ولی صدای تو نشنیدنی است دست هایم باز است ولی ندارمت من ، تنهایی را می دانم سالهاست ...                                                                                          شاد و درخشان باشید                                                                                                   خودم
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ آذر ۸۷ ، ۰۲:۰۶
شب تاب