به خاطر چیزهای مهم دعوا کنید. برای مسائل حیاتی و بزرگ جر و بحث کنید. حتماً چیزی را بشکنید. حتماَ چَکی، مشتی ، لگدی نثار همدیگر کنید. کاری کنید دعوا حقیقتاً دعوا باشد.
دعوا را به خاطر مسائل بی ربط و کوچک لوث نکنید. از «گذشته» برای تغذیه ی موضوع کوچک و مسخره ای که امروز برای دعوا پیدا کرده اید استفاده نکنید. سعی کنید موضوع دعوایتان تر و تازه باشد و واقعاً بزرگ و مهم. حالا که دارید اعصاب خود و اطرافیانتان را خُرد می کنید، کاری کنید که ارزشش را داشته باشد.دعوای بیخود راه نیندازید.
نروید توی یک اتاق دیگر سنگر بگیرید و زیر لب غر غر کنید و فحش بدهید و ننه من غریبم بازی در بیاورید. بیایید رو در رو، قرص و محکم، با صدای بلند هر آنچه که واقعاً فکر می کنید باید گفت بگویید و بشنوید، و حتی هر آنچه که نباید گفت را هم بگویید و بشنوید.
هیچ چیز مسخره تر و فرساینده تر از دعواهای بیخود نیست. دعواهایی که وقتی تهش می پرسی برای چی بود؟ سر چی بود؟ چی شد؟ نتیجه چی شد؟ جواب قانع کننده ای نداشته باشی. دعواهایی که روحت را خورده، اعصابت را آسیب رسانده، تو را شکسته ولی کسی آنها را دعوا حساب نمی کند.
بیایید کمی به خودمان احترام بگذاریم. حرف بزنیم. حرف اگر بلد نیستیم بزنیم، رها کنیم، فراموش کنیم، بگذریم.
تفکیک مسائل را، فکر کردن را، آسمان و ریسمان نبافتن را، «ننه من غریبم» بازی در نیاوردن را، شلوغ کاری نکردن را، گل آلود نکردن آب را برای اینکه کسی نفهمد چقدر کوچکیم، یاد بگیریم.
چرا سوختن غذا را ربط می دهید به اشتباه بودن ازدواجتان؟ چرا شکستن اسباب بازی بچه را ربط می دهید به اشتباه بودن سیاست چند فرزندی؟ چرا از کاه کوه می سازید؟
از کاه کوه نسازید. تفریحتان کم است؟ حوصله تان سر رفته؟ دعوا راه انداختن فکر خوبی نیست. حرف همدیگر را نمی فهمید؟ ناراضی هستید از خیلی چیزها یا همه چیز؟ چیزی را نمی فهمید؟ دعوا راه انداختن فکر خوبی نیست. اینقدر حرمت ها را نشکنید. اینقدر شخصیت خودتان و اطرافیانتان را پایمال نکنید. بزرگوار باشید.
دنیایتان را با «بیخودی ها» کثیف نکنید. هر کاری می کنید، هر کاری، به تأثیرش فکر کنید. هر کاری که می کنید، هر کاری، درست انجامش بدهید، حتی دعوا را.
خوب فکر کنید. شاید واقعاً دیگر موضوعی برای دعوا پیدا نکردید. شاید زندگی آرام تر شد.
چسبید به:,
