بر باد رفته

یه زمانی دلم می خواست وبلاگم دنبال کننده و مخاطب ثابت و کامنت گذار و از این جور چیزها داشته باشه. واقعاً دلم می خواست نوشته هامو آدمای زیادی بخونن و دوست داشته باشن. آخه اون موقع ها خوب می نوشتم. مدام می نوشتم و قطعاً کلمه هام ارزش بیشتری داشتن برای مطالعه.الان چند وقته که نوشته هام به دل خودم هم نمیشینن؟ آرشیو وبلاگ هم که به کلی داغون شده. طفلی این 26 نفری که الان وبلاگمو دنبال می کنن، چی به دست میارن؟

خواب ابدی

این اولین بار نیست که میخوابم و آرزو میکنم بیداری نیاید که نیاید. ولی خب، خداست دیگر، کی به حرف آدمیزاد گوش داده؟