تو ، باران هم که باشی باز مرا می سوزانی

باران که می آید  زمینی سیراب می شود آتشی خاموش می شود  بغضی شکسته می شود  بذری شکفته می شود   همه شکرگذاری می کنند  و هیچکس به یاد بارانهایی نیست که آب نیستند  آتشند می سوزانند  و حتی در چله ی تابستان هم بند نمی آیند ...