باید کسی از اول، الفبا را یادم بدهد
دوشنبه, ۷ اسفند ۱۳۹۱، ۰۴:۱۶ ب.ظ
من، پشت همه ی این کُشنده های سوزاننده، پشت همه ی این تلخ و شورهای بی سروته، من، پشت همه ی حالت منحصربه فرد لب هایت، نشسته ام به قیدار* خوانی. تا باورتَرَم شود عادی بودنِ همه چیز. تا فراموش تَرَم شود، خالیِ داغِ واژه های بامعنی را...
ببخش محبوبِ دلبندم! عزیزکم...
دیگر از این ابر، تصویرِ روشنِ چشم هایت با واژه هایی که بلد بودم، نمی بارد...
حالا فقط، من مانده ام و بازسازیِ عادت های قدیمی.
* قیدار. رضا امیرخانی
۹۱/۱۲/۰۷