برای آن نیمه ی دیگر

واقعاً اینطوری فکر کردی؟ که تنهایی برم خرید؟ تنهایی برم ساندویچی؟ خودم با خودم برم بستنی بخورم؟ دست خودمو بگیرم و برم پارک قدم بزنم؟ برم سرِ کار و مستقل بشم؟ و بشم خودم و خودم؟ که فقط نظر خودم مهمه برام در مورد چی پوشیدنم؟ که اذیت نمیشم از اینکه کسی دستپخت اختصاصیمو نمی خوره و ازش تعریف نمی کنه؟ که دوست دارم خونه رو مرتب کنم، فقط برای خودم؟ که فرقی نداره واسم کسی منتظرم باشه یا نه؟ که دلم می خواد یه نفری دنیا رو بذارم تو جیب بغلم؟ هه ... نه عزیزِ جانم. اینی که گذاشتی به حال خودش و رفتی و خیال کردی می خواهد و می تواند همه چیز را تنهایی، ورژنِ دو نفره ی من بود، نه آن مدلِ تک نفره ای که فکر کردی دانلود کرده ای از دلِ دنیا.