نمک روی زخم

مرا از باران گرفتی و انداختی توی تنگ. نگفتی آب می خواهد، نان می خوهد، دلش به یک لبخند کوفتی از من خوش است. نگفتی. گوشه ی اتاق نشستی و چای خوردی. داغ داغ.