آیه

سلام گوشه ی دلِ عمه! سلام آیه ی خدا! نمی دانی چقدر از آمدنت خوشحالیم. آنقدر که فقط باید در چشم هایمان ببینی و بخوانی جانکم! در چشم هایمان که برقش تا هزار کیلومتر آن طرف تر را روشن می کند از ذوق آمدن تو! تو مهم ترین اتفاق زندگیِ مایی! راستش اینجا آنقدرها هم دنیای قشنگی نیست. زشت هم نیست البته. چیزی است حسابی گیج کننده! اما بی شک، تو چیزِ قشنگی هستی که خدا خواسته به این دنیا اضافه کند. چیزی که قشنگ باشد، بی گفت و گو مفید هم هست! شادیِ عمه! مدت هاست هر بچه ای را که می بینم این اطراف، با خودم فکر می کنم که اگر بزرگ شود، بزرگ تر ها را مؤاخذه نمی کند بابت به دنیا آوردنش؟ نمی پرسد چرا؟ اعتراض نمی کند که مگر من خواسته بودم؟ و بعدش به هزار جوابِ ضد و نقیض می رسم.حالا اینکه هیچ بچه ای همچین چیزهایی به فکرش خطور نکند آنقدر برایم مهم شده، که می خواهم تمام تلاشم را بکنم تا بهشان یاد بدهم که اعتراض وارد نیست! بله. متاسفانه اعتراض وارد نیست. اینجا سخت است و تلخ. تلخی اش گاهی جان را می خراشد اما، ما قوی هستیم. باید باشیم. می دانی جانکم! باید یاد بگیریم که این دنیا هر چقدر هم که زشت باشد، ما می توانیم چیز زیبایی به آن اضافه کنیم. ما باید چیزِ زیبایی به آن اضافه کنیم. این تنها مأموریت ماست. دوستت دارم. هرگز به این شک نکن و مطمئن باش دو تایی می توانیم حسابی بابا بزرگ و مامان بزرگ را کلافه کنیم! تمام دیوارهای راستِ خانه منتظرند که ما با هم از آن بالا برویم و رویشان ماه و خورشید نقاشی کنیم! هوایت را دارم! از ته دل بخند!                                                                                   امضا                                                                              عمه کوچیکه