شبانه روز :: شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

مرگ هم!
چه کسی فکر میکرد برود حج و بعد جنازه اش را برگردانند؟
واقعا علی طباطبایی فکر میکرد با این شهرت در اوج جوانی بمیرد؟
یا پسر فامیل ما فکر میکرد همین که از خانه درامد میرود زیر ماشین و بعد در جا جان دادن؟
یا دوست برادرم که خوابید و بی هیچ دلیلی دیگر بیدار نشد

مرگ هم نزدیک است

پاسخ:
می شود شب را مترادف مرگ گرفت در این متن. می شود.

۱۵ مهر ۹۴ ، ۰۸:۳۰

سید محمد رضی زاده

شب سلیس است و روان

پاسخ:
نه همیشه.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

شب تاب، خورشیدِ کفِ بشقاب

رویاهای ما شب تاب هایی هستند که در آسمان ذهن ما می درخشند...

اگر می شد اینجا نبود و جای دیگری بود، «شاید» خوب بود.
و همین «شاید» است که جا را تنگ می کند...

شب تاب

جشن کتاب

عکس هام

بستنی کاکائویی

خورشید از پشت شیشه های رنگی

دستِ من و دامانِ تو

دنیا به اضافه ی خوبی

در سرزمین قد و نیم قدها

صورتیِ غمگین

گُسَل

یکی که نیست

بوی قصه