delam mikhahad bahar ...

یا قدیم به خدا می خواستم در شرایطی که فقط ۳۰ دقیقه تا لحظه ی تحویل مونده از بهار بنویسم و از تو ُ اما سفیدی برف روز رفتنت چشم هایم را کور کرده . چیزی نه می گویم ُ نه تو بگو . فقط به همان بهاری که می گویی دوست داری ُ برگرد . در بهار بدرخش مثل برف  ُ زیر نور خورشیدی که دوست ندارم .

ماهی که تویی ، نیستی !

"یا قدیم " برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد و شاهدخت سرزمین لیمونا !   سلام آسمان ! چرا تمام شب دلت گرفته بود ؟ چرا دوباره ابر توی چشم های تو نشسته بود ؟ مگر دوباره ماه رفته است ؟؟ تمام شهر در شب گذشته مرده بود . دلش گرفته بود . ماه ، یار بی وفای شهر ماست . می رود ، تمام شهر قبر می شود . سرد می شود . هزار شمع کوچک و بزرگ نذر کرده ام ، که ماه باز هم عاشقت شود ، تو هم برای او کمی ، مهربان تر و قشنگ باش ! کمی بخند ! به افتخار ماه ، صد هزاران هزاران ستاره را صدا بزن .  بدون ماه ، خنده های شهر رفته اند ، ولی دلم نوید می دهد که او ، سپید و ناز ، شبی دوباره شهر را قشنگ می کند ... کمی بخند ...                                                                 شاد و درخشان باشید                                                                          خودم

2012

یا قدیم نثری موزون برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد. چند ثانیه ی دیگر ،           آسمان به زمین می آید .                  بعد از آن دیگر هیچ درخت گیلاسی شکوفه نخواهد زد.                                 دیگر هیچ شهابی آسمان را خط نخواهد زد.                                 دیگر صبح نخواهد شد .                                 شب نخواهد شد .                                 دیگر هیچ چیز ، هیچ چیز نخواهد بود .      چند ثانیه ی دیگر ،                      که تو در پیچ جاده گم شوی ...                                                           شاد و درخشان باشد                                                                                خودم

پیغام

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد. دیدمت . هر سه بار که آمدی جلوی خانه و پشت چنار آن طرف کوچه پنهان شدی ! گل سرخت کم کم دارد پژمرده می شود . کادوی هدیه ات حسابی باید خیس شده باشد .باران می آید ، صبح تا همین حالا  ، شاید هم تا شب یا فردا صبح . اگر همین طور دست دست کنی چیزی نه از خودت می متنند نه از آن هدیه ی توی دسستت ، زیر این باران . جرئت کن. چند قدم که برداری رسیده ای به این طرف کوچه جلوی در خانه . حواست به موتورسوارها و ماشینی ها باشد. کوچه خلوت است و عریض ، بی هوا می آیند. امروز باید روز خوبی باشد. جرئت کن . حواست را جمع کن . زنگ طبقه ی سوم را بزن . نترس ! در باز می شود. فحش هم نمی شنوی . وقتی که گفتم آمده ای ، خندید ! شاد و درخشان باشید خودم * فکر می کردم اگر طبق عادت ، هر سال ،روز تولد وبم مطلب نزارم ، آسمون به زمین میاد ! نیومد ! * اول اسفند رو به خودم تبریک میگم . فکر کنم این وب تنها کاریه که مداوم، هرچند لنگون لنگون، دو سه سالی هست ادامه اش میدم .