مامانی

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .   مادرم همیشه ذکر میگفت ، موهایم را که می بافت . دانه های تسبیح میشد حلقه های موهایم .آن روزها احساس می کردم خدا مستقیم در چشم هایم نگاه می کند .چقدر خوشبخت بودم وقتی کنارت می خوابیدم مامان ؛ انگار هیچ زمستانی جرئت آمدن نداشت از بس گرم بودی .لب هایم گر می گیرد موقع بوسیدن چشم هایت ، شیرین می شوم اما .  بگذار همیشه عاشقت باشم مامان . بگذار همیشه عاشقت باشم ...                                                                          شاد و درخشان باشید                                                                     خودم

ساقیا آمدن عید مبارک بادت ...

یا قدیم برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد با آرزوی خجستگی نوروزش   این بهاری که من می شناسم حالا حالا ها خیال دارد هرسال بیاید و همه چیز را زیر و رو کند ! اصلا هم به این کار ی ندارد که شاید کسی دلش گیر جای پاهایی روی برف باشد ، یا هنوز پالتوی سنگین روی شانه هایش را بخواهد ، برای هزار سال ، یا شالگردنی را که بافته و حالا رفته ... تازگی ها فهمیده ام بهار ، زیباروی بی رحمی است با هزاران عاشق . می آید . این وسط خاطرات گرم زمستانی چند نفر هم مرد ، مرد . مهم انگار فقط اوست  ،با لبخند اناری رنگش ...                                                         شاد و درخشان باشید در این سال نو                                                                              خودم   سلام فریبا جونم حالتون خوبه انشاءالله ؟ عیدتون مبارک ! سال جدیدتون خوش مهربون من ! چکار می کنید با دوری ها ؟!! خیلی دلم براتون تنگ شده . اندازه همه ی قشنگی های دنیا براتون توی سال جدید آرزوهای خوب می کنم . دوستتون دارم . به همین سادگی ... به امید اینکه امسال بتوانیم دانه باشیم نه سیب ... ! درخشان باشید مثل همیشه !     این عید رو به همه ی دوستام تبریک میگم . سماء جون ! هنگامه عزیز ! مرجان گل ! سحر مهربان ! بهار سبز ! و ... هل ! سال نو مبارک !!!

تو ، پای تا سر تو ...

یا قدیم

نثری موزون و کوتاه برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد.

 

خاطراتت طلاست . می دانستی ؟ و برق چشم هایت . دست هایت شاخه های سفید سپیدارند که باد پاییزی می رقصاندشان . گیسوانت را باید مروارید بندان کرد ، شبشان را نباید آرزو کرد که صبح شود .پاهایت سوهان روح " نرفتن " اند .

تو نه تک تک آنها که تمام آنهایی . من نه چشم هایت را ، نه دست هایت را ، که تمام تو را ، من ، " تو " را دوست دارم .

 

                                                               شاد و درخشان باشید

                                                                         خودم

سلام فریبا جونم ! سلام مهربونم !

روزگار به کامه ؟؟!!!

از لطفتون بی نهایت ممنون

متاسفانه مشخص نیست چه روزی میام پیشتون اما به هر حال تا قبل از عید خودمو می رسونم !

دوستون دارم یه عالمه !!!

امیدوارم دست به خاک بزنید طلا بشه !!

شاد و درخشان باشید  

 

 

بگو تولدت مبارک ! زود باش !!

یا قدیم               شب تاب و شازده کوچولو دو ساله شد !!                       این سومین اسفند شب تاب !                      - همین ؟                      - همین !!     بسه دیگه لوس بازی !!!   برای کسی که شعرهایم را دوست دارد ...   کوچه ای به نام تو منتهی به خانه ات غرق در خاطرات گنگ کودکی همیشه تر همیشه تازه از صدای ابر و کودکش آسمان آن آبی و شبش ستاره پوش تابلویی است سرخ و آبی و وسیع و باشکوه زلال و مخملی و با درخشانترین رنگ ها که روزهای خنده و چشمک و شکفتن مهر را به تصویر می کشد ...                                                     شاد و درخشان باشید                                                             خودم فریبا جون عزیزم !! منتظر هفت سین باشید !! حال اون دوست محترممون هم خوبه خدا رو شکر ! شاید بهتر از من و شما !! شاد و درخشان و سبز باشید !

باد ما را با خود خواهد برد ...

یا قدیم برای بی مهری که نثر های موزونم را دوست دارد . سقف خانه که فرو ریخت ، خاطرات خاک گرفته را باد با خود برد و همه چیز انگار نه انگار که بود ، نابود شد . شکر ها طعم تلخ خاکستر گرفتند . شمعدانی ها بوی شکستن می دادند و رنگ مرگ داشتند .گربه سیاهه ماهی سرخه رو  از توی حوض بیرون انداخت ، ایستاد ، جان کندنش را دید و راهش را کشید و رفت ... سقف خانه که ریخت ، من ترسیدم . دیگر نه مامان را دیدم نه بابا را ، نه ، تو را . تو که خاطره نبودی ، باد تو را کجا برد ؟ ...                                                                      شاد و درخشان باشید                                                                                  خودم فریبا جونم سلام خوبی شما ؟ از درس ها چه خبر ؟ می بینم که بچه ها طاقت نیاوردن و اومدن مدرسه !! حسابی تعجب کردید مگه نه ؟!! دوستون دارم گل من بیشتر از تموم گل های دنیا شاد و درخشان و پیروز و شاگرد اول باشید !!

محرم ها خدا غصه اش می گیرد ...

یا قدیم                       برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .    "آسمان که سیاه شد ، زمین که بغض کرد ، عالم و آدم فهمیدند که خدا ، می خواهد بال تقسیم کند . هر که نبود ، به قدر سرخی خونش بال گرفت و هر که بود ، به قدر شوری اشکش ، صبر ... " قصه ای بود که روایت شد . هر که دید ، دیوانه شد و هر که شنید ، حیران ؛ که چرا آن روز دلها اینقدر سنگ بود ...                                                                 درخشان باشید                                                      خودم     فریبا جونم ، ایران چند روز پیش اومده بود مدرسه کلی سلام رسوند .شاد باشی گل همیشه بهار !

سالها گذشته است ...

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد . تو ، لاک ناخن منی . تو رنگ رژ لبمی که مالیدم تا سلامم خوش رنگ تر باشه برای قرار اول که ... تو ، بوی عطر منی که رو تنم ماسید وقتی نیامدی ... سالهاست آینه ، آرایش سالها پیشم را به خاطر دارد . همان لاکی که تویی ، همان رژ لب که تویی ، آینه هر روز من را همانطور می بیند ، همان دختر چهارده ساله ، که هزار و چهارصد سال است همه ، آرایش از مد افتاده اش را مسخره می کنند ...                                                              شاد و درخشان باشید                                                                      خودم

شب چله !!

یا قدیم روز هجران و شب فرقت یار آخر شد                                      زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد آن پریشانی شب های دراز و غم دل                                     همه در سایه ی گیسوی نگار آخر شد   حافظ یادتون نره ...  توی این شب بلند منو هم دعا کنید که خیلی بهش احتیاج دارم .                        یلداتون بلند و قرمز و خوب خوش                               شاد و درخشان باشید

شاهد مجنون و ...

عکس هزا یا قدیم    نثر هایی نسبتا موزون برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد .       عکس هزار قلب را روی دیوار کشیده ام ، زنجیروار  . از خانه ی تو تا آن درخت بید هزار ساله .رنگ ها واضحند ، قصه اما انگار به اندازه ی آخرین دیدنت دور و قدیمی ست . قصه ی آن درخت بید که هزار سال پیش یک سال هم نداشت وقتی کاشتیمش ... قرار بود تمام قرار ها در کنار آن شاهد مجنون باشد . نفر سوم او باشد نه کس دیگری . قرار بود کنار آن بال در بیاوریم .اما قرار ها بوی گذشته می دهند ، بوی هزار سال پیش را .درختمان خودش را به خاطرات فروخت ... برای دیدنت به تازگی همان روز اول ، باید هزار صفحه ی دفتر خاطراتم را ورق بزنم ، تا برسم به هزار سال پیش .هزار سال پیش ، سیزده فروردین ، ساعت دوازده شب ...         به تو فکر می کنم و به دلم که خدا خوب به دل تو گره اش زده و به تمام نبودن ها ... و به این که چرا غروب های پاییز این قدر دلگیرند ... صدتا فرهنگ لغت از ده تا زبان مختلف روی میزمه ، صد تا قاب گل خشک به دیوار اتاقمه و یک کپی ناشیانه از مونالیزای مسخره که لبخند مسخره ترش منو یاد چشمای تو میندازه ، یاد اون نگاه آخر که آخرش نفهمیدم یعنی " میام " یا ... به تو فکرمی کنم و به این که به چه زبونی به تو بفهمونم که ...                    "دلم ، برات تنگ شده " ...                                                            شاد و درخشان باشید                                                                     خودم   فریبا جونم سلام ! من شما رو قبل از دیدن پیامتون دیدم . از لطفت ممنون ، هندونه هایی رو که گذاشتید زیر بغلم نگه میدارم برای شب یلدا !! کتاب لیلی رو هم یکی از دوستای گلم پارسال بهم هدیه داد و روز تولدم رو کرد عین عسل !    اما من آماده ام که کتابای دیگه ای رو از شما بگیرم و بخورم ... ببخشید بخونم !! شب یلداتون بلند و خوب و خوش !! قصه ی نارنج و ترنج رو قبلا توی وبلاگم گذاشتم بخونید و شب یلدایی با خواهر گلتون از اون لذت ببرید ... به جون من هم دعا کنید که پیشنهاد یه قصه ی تکراری رو بهتون دادم !!!! ( خودتون حدس بزنید وقتی روز سه شنبه به بچه ها گفتم که اومدم مدرسه چه اتفاقی افتاد !!!) خداحافظ ...

خاطراتشان ...

یاقدیم نثری موزون برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .    غروب  که شد ، بیا و دستانت را به دستم بده ، بگذار برای آخرین بار باور کنم که گرمی وجودت خواب نبوده . بگذار واقعیت بودنت زنده کند تمام خاطرات رنگی را ... نمی دانم چطور دلت می آید بروی . من می مانم . تمام وجودم را فریادی می کنم برای صدا زدنت . برو ... دل مهربانت را از شهر من ببر ، تا دورترین سرزمین های ناشناخته . بگذار آنها هم ثروتمند شوند . من بخیل نیستم . چه بخواهی چه نخواهی ، من سرمایه ای دارم عظیم از چشمانت _ خاطراتشان _  . سعادتمندم که می روی. بگذار عالم بفهمد معنی دل دادن به چشمهایت را ...                                                                     درخشان باشید                                                                      خودم     فریبا جونم ، خبر دارید چقدر دلم براتون تنگ شده ؟ که دلمون چقدر براتون تنگ شده ؟؟ داریوش هنوز پسر ویشتاسب است ... کاش سبزه های عید همیشه سبز می ماندند ... شاد بودن هنر است ... شاد کردن هنری والاتر ... حضورتون همیشه شادم میکنه ...   در میان هر سیب  دانه ی محدودی است در دل هر دانه سیب ها نامحدود چیستانی است عجیب دانه باشیم نه سیب ... !   شاد و درخشان باشید معلم شادیها ... ! شب تاب و همشاگردیها !!!

خدای توام ... نسیم تو !

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .   نه صدایی ، هیچ ... دهان بازکنی به قدر دنیا هم ، باز هیچ ... انگار مردگان . دست بالا کن به دعا مسیحایم ، لالی ات را به باد بسپار . دل بده به تمام نجواهای عالم ، بگذار دلت را روشن کنند که صدایت دلم را روشن می کند .  با من بیا . دستت را به دست صدایم بده،تو بخواه ، من می گویم...! بگذار باد باشم ، نسیم ... دست ببر به دعا ، لالی ات را به من بسپار ... !                                                                  درخشان باشید                                                                   خودم   سلام مهربونم ! نوشته های منم شما رو دوست دارن !!! یه سوال فنی که از دلتنگی سرچشمه می گیره !!! شما چه روزایی مدرسه هستید ؟؟؟ ! بچه ها کشتن منو از بس سوال کردن ، آخه از حسودی دارن می ترکن !! شاد و درخشان باشید گلم

قدر علی

یا قدیم   برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .با تشکر !! و با آرزوی قبولی نماز و روزه ها و غیره ...       علی  بال که باز کرد می خواست پریدن را به من و تو یاد بدهد ، نمی دانست که ما اینقدر درگیر نبخشیدن می شویم که کور می شوند چشم هایمان و کر ، گوش هایی که قرار بود صدای " فزت و رب الکعبه " را بنوشند ... قشنگ است ، می دانی ؟ ! این که اگر مرغابی ها ،هزارهزارهم بودند ،علی، باز، می رفت ... ! علی بخشیده بود . همه چیز را همه کس را ، علی قاتلش را هم بخشیده بود ، که اگر نبخشیده بود پا به مسجد نمی گذاشت .اصلا علی رفت که بدهد ، که ببخشد عطای این دنیای بی ارزش را به لقایش ... علی شوق پرواز داشت . خدا ، به رویش لبخند زده بود . خدا گفت پرواز کن که او تمام شبانه ها و گریه ها و درد ها و یتیمی ها را گذاشت و رفت . رفت و همه را گذاشت برای ما ... آزمونی است ... می دانی ؟؟!                                                                          درخشان باشید                                                                            خودم شهناز تشکر می کنه ، سرخ و سفید هم میشه !!! شاد باشید گل ما !!

ضیافت

برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد و اشکهای تلخم را هم ... ( شرمنده مدتی است که دیگر پیشکش های چندان فاخری از قلم سر ریز  نمی کند ... )   یاقدیم دوباره ماه ناز کرد و نازک شد و بوی شروع ماه همه جا پیچید ! امسال هم مهمانی برپاست . خدا باز هم می خواهد مهربانی اش را به رخ بکشد ، رحمتش را ، تا تو چقدر از این سفره برداری . تا تو چقدر بفهمی که آسمان ، وقتی صدای " ربنا " می آید ، از همیشه زیباتر است ، مثل هزار در گشوده ... قدم بردار تا ببینی بوی این ماه تو را تا کجا ها که نمی برد . قدمی بردار و ببین که آسمان زیر پاهایت پهن می شود ... تو فقط صدایش کن ، اگر خورشید را به دستت نداد ... !                                                              شاد و درخشان باشید                                                                    خودم     خانم فریبا جونم ، سهیلا و حوری و حمیده به شما سلام مخصوص رسوندن .(می دونید افتخارم چیه ؟ این که پل بین شما و بچه ها شدم ) خانم فریبا دعام کنید که بدجوری بهش احتیاج دارم . فکر کنم دیگه تنبلی رو کنار گذاشتم مگه نه ؟!! نماز و روزه هاتون قبول خدای مهربون به امید دیدار ای ناخدا ناخدای من ...

سفید !

برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد   . گفت : از امروز هر وقت باد بیاد ، یاد رقص موهای تو می افتم ... هر وقت بهار بیاد ، یاد بوی تنت می افتم ... هر وقت  گل ببینم ، یاد خنده های قشنگت می افتم ... هر وقت هم آسمونو دیدم ، یادم میاد که بهت قول دادم تا اون بالا بالا ها پرواز کنیم ، با هم ... از امروز . گفتم : مدت هاست وقتی به افق نگاه می کنم ، منتظرم که یه همچین روزی برسه و بهت بگم از امروز ، هر وقت برف ببینم یاد سفیدی بختم می افتم .... از امروز من خوشبخت ترین آدم دنیام ... از امروز ، ما ، با هم ، ... از امروز ...        سلام فریبا جونم ! حالت خوبه نشونه ی خاطره های شیرین ؟! همه ی همه ی همه ی بچه ها سلام های خوشمزه خوشمزه ی عسلی براتون می فرستن ! ان شاءالله همیشه دلتون خوش و کامتون شیرین باشه !! یه خبر خوب داغ داغ !  شهناز بالاخره پرید !!! البته نه به طور کامل ، ولی میشه از پروازش صد در صد  مطمئن بود !!! ممنون که به کلبه ی درویشی من سر می زنید .   راستی ، باورش برام سخت بود . اما بهم خبر رسیده که با معدل 18 دیپلمشو گرفته . بین خودمون باشه !!!     قرررررررررررررررررربون شما برم !! قررررررربون شما بریم !!!!                                                                           دلاتون گرم و همیشه درخشان باشید .                                                 خودم

دلتنگ

یا قدیم

برای فریبای مهربانم ، که بداند آن اشک ها را نمی خواستم

و برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد تا بداند اشک ها هرچقدر هم زیبا باشند ، تلخند ... مثل بادام تلخ ...

 

 

از بغض بدم می آید ، از گریه . وقتی به سراغم می آیند دنیا را نمی خواهم. اما تو که می روی چاره ای نیست جز گریه . دلتنگی و اشک بدجوری به هم گره خورده اند . وقتی به دور و برم نگاه می کنم و تو را هیچ جا جز در میان خاطرات نمی بینم ، وقتی باران می آید و یادم می افتد که با هم زیر باران نیستیم ، وقتی تعداد نامه هایت یادم می اندازد که چه روزهای زیادی است که از هم دوریم ، وقتی ... خوب ... دلم تنگ می شود و اشک ها بدون این که از آنها کمکی خواسته باشم برای خالی کردن غصه هایم دست به کار می شوند . دوست ندارم گریه کنم . دوست ندارم غصه هایم از دلم بیرون بروند ، هر چه هست از توست . تویی که می روی و نمی دانم که می دانی چقدر دلم برایت تنگ می شود ؟ دوست دارم بخندم . حتی وقتی که نیستی ، به یاد لبخند تو ، که دنیا را بهاری می کرد . دوست دارم همیشه یادم بماند که چقدر خنده ام را دوست داشتی ... دوست دارم ... اما مگر به دوست داشتن من است ؟ گریه به دل من کاری ندارد ... می بیند نیستی ، جایت خالیست ... می آید . و دوباره اشک ها بدون این که از آنها کمکی خواسته باشم ، به سراغم می آیند . دلتنگی و اشک بدجوری به هم گره خورده اند . می دانی ؟........  

 

                                                   "شاد و درخشان و به دور از غصه باشید "

                                                                       خودم

 

نامه ای به تو

یا قدیم برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد ... البته دو خط اول کمی موزون تر است ! خوب ، گاهی این جوری می شود و گاهی هم آدم دلش نمی خواهد  آن را تغییر بدهد ... همین . سلام مهربانی وسیع آبی آسمانی ام ، خوب من ... شمار نامه ها هزار شد چرا ، به شهر خسته و خموش من که بی صدای پای تو عجیب بوی گنگ بی کسی می دهد سری نمی زنی ؟؟؟ مگرچه کردم و چه گفتم  که چشم تو،ازچشم های به راه مانده ام که جز عکس جای پای تو چیزی به یاد ندارد ، سراغ نمی گیرد ؟   گفتی" برمی گردم "، باور کردم ... و حالا روزها می روند و من هنوز دل به امید بازگشتنت بسته ام ... و تو باز هم نمی آیی ...نامه ها نوشته می شوند به بوسه ای  عاشقانه ، مهر می شوند ، به دست باد سپرده می شوند  ... ولی پاسخی برای من ... هیچ هیچ ... دلم که می گیرد ، رو به ستاره ها شعر می خوانم برایت ... یکی از آنها که می افتد ، انگار دنیا خراب می شود روی سرم ... بارها برایم گفته ای که " وقتی ستاره ای می افتد یک آدم خوب روی زمین می میرد ... " همیشه می ترسم که نکند آن آدم خوب ... کاش بمیرم تا دیگرهیچ وقت این خیال تلخ به سراغم نیاید ...  چقدر خوشبختند ، مگر نه ؟ تمام مردمی که عطر بودنت در شهرشان پیچیده و تمام آنهایی که چشم های بی کرانت را حتی برای یک بار  دیده اند ، می دانم که مستش شده اند ، می دانم ... و انگار در این دنیا تنها من ، دیگر دست هایت را ندارم . باران که می آید ، گریه ام می گیرد . عاشق بارانی ، خوب می دانم .از این که ندارمت گریه ام می گیرد ، از این که نمی توانم شادی ات را زیر باران ببینم .... همیشه می گفتی دوست نداری اشکم را ببینی . دوست دارم باورداشته باشم که فراموش نکرده ای . بیا ...                                                                               شاد و درخشان و عاشق باشید                                                                                   خودم

سفر

یا قدیم برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد  تمام شب ها ، تمام آنها ، به یادت بوده ام ...  این دروغ نیست ، من ، زیر خاطراتت خط قرمز کشیده ام .... همیشه فکر کرده ام که روزی می آیی و من نشانت خواهم داد که چقدر کاسه ی صبرم پر شده ، از اشک ... لحظه ی آخر ، همان  وقتی که هیچ نگفتی ، دلم لرزید ...  فهمیدم که تو باز دل به آن نفرین سپرده ای ... عطیه ای دردناک ؟ ... تو ساکن نیستی ... همیشه در سفر ... این سرنوشت توست ... تقدیری شوم ؟ ... یا برای من ؟ .... می گذارم بروی ... نمی خواهم آشفتگی ات را ببینم ... دردت را ... می گذارم بروی ، به امید  چشم هایت ... و به امید چشم هایم که عجیب منتظر توست. می گذارم بروی ... برو ... زمین گرد است ، شاید باز ، دستم به دستانت رسید ...                                                                                  21/1/86                                                                                                                                                                                  شاد و درخشان باشید                                                                                                      خودم

باران رحمت ...

"یاقدیم " به فریبای مهربانم و کسی که شعر هایم را هم دوست دارد ...     و دوباره ... وسعت آبی کریم ... باران می زاید ... ! نماز باران می خوانیم برای درد زایمان مادر آبی ...                     مادر از درد کبود می شود .... به خود می پیچد ، جیغ می کشد ... کودک متولد می شود ...                                 نام او " رحمت  "....                                                                 8/2/86                                                                                                                       شاد و درخشان باشید                                                                                                خودم

ماه شب چهارده

یا قدیم نثری موزون ...برای آن که نثر های موزونم را دوست داشت ... دیشب ، شب نبود .... روز بود انگار ... ماه دیشب ، خورشید بود انگار ... ماه نبود اصلا ... یاد تو که می افتم بساط همین است ... تمام خوابها با من قهر می کنند ، شب ها روز می شوند ... ماه مست می شود ... .... شب چهارده ، شب نیست ... روز می شود ، می خندد ... آن شب ، تمام عاشقان بیدارند .. . شعر می گویند ... ! به ماه که نگاه می کنند ، دلشان روشن می شود و ... چشم هایشان برق می زند به رسم روز اول تمام عهد ها و یاد ها ....                                                                                                                                                                  شاد و درخشان باشید                                                                              خودم

به خاطر عاطفه ...

یا قدیم   برای دوستی که امروز عجیب دلش گرفته بود و من نتوانستم کاری برایش بکنم . او این قطعه را خیلی دوست داشت ...   "دوست من سیاه است ... " عین یه قلمو شده بود که توی آب زده بودن تا رنگش بره ... خیس خیس... اما رنگش نرفته بود ، هیچ وقت نمی فت  ... سیاه سیاه ... زیر بارون مونده بود، توی پارک پیداش کردم ،احساس کردم خیلی شبیه خودمه...تنهای تنها ... ترسیده بود،آروم برش داشتم،نای نفس کشیدن نداشت ... خسته ی خسته ... هیشکی دوستش نداره ، می دونم ، مثل من ، میگن شوم ... نحس نحس ... من اومدم ، مامان رفت ... بعد بابا ... بعد من موندم و خیسی از اشک و سیاهی از غم و تنهایی از نفرت و خستگی از زندگی و نحسی از مرگ ... و کلاغی از بارون و پارک  که عجیب شبیه منه ... حالا ، ... من برای اون می مونم ، اونم برای من ... همیشه باهم ... دوست دوست ...                                                                                    درخشان باشید                                                                                       خودم