قسمت سوم قصه نارنج و ترنج

...مدتی گذشت .کنیز بیمار شد و تشخیص طبیب این بود که داروی او خوردن گوشت کبوتر است . کنیز می دانست که آن دو کبوتری که شاهزاده خیلی دوستشان دارد از خون نارنج و ترنج  به وجود آمده اند ، پس  برای این که نارنج وترنج را نابود کند ، گفت که فقط گوشت آن دو کبوتر را می خواهد. شاهزاده اول از کشتن کبوترها امتناع می کرد ، ولی در نهایت برای این که حال کنیز که فکر می کرد نارنج و ترنج است خوب شود راضی به کشتن آنها شد . کبوترها را که سر بریدند دو قطره از خون آنها روی زمین چکید  و یک درخت نارنج از جایی که خون ها ریخته بود رویید . درخت  رشد کرد و بهترین و بزرگ ترین درخت باغ پادشاه شد . روزی نجار دربار که برای قطع کردن چند درخت به باغ آمده بود آن درخت نارنج را دید و با خود گفت : چه درخت زیبایی ! چه چوب مرغوبی دارد ....  او از پادشاه اجازه گرفت و درخت را قطع کرد . پیرزنی از اهالی شهر که با خبر شده بود که تعدادی از درخت های پادشاه را قطع کرده اند ، برای گرفتن مقداری هیزم به قصر رفت . وقتی پیرزن تکه های چوب را جمع می کرد چشمش به تکه چوبی افتاداز درخت نارنج که بسیار صاف و زیبا بود .از آن خوشش آمد .آن را هم با خود به خانه برد . پیرزن چوب ها را در خانه گذاشت و برای بردن مقداری دیگر چوب دوباره به قصر رفت . وقتی پیرزن به خانه اش برگشت دید که خانه بسیار مرتب و تمیز شده و بوی خوش غذایی هم در خانه پیچیده ... خیلی تعجب کرد وصدا زد : چه کسی در خانه ی من است ؟ آدمی یا از ما بهتران هستی !؟ صدایی پاسخش گفت : نترس ننه ! آدمم ... پیرزن جلوتر که رفت دختر بسیار زیبایی را دید .پرسید : تو کی هستی از کجا به خونه ی من اومدی ؟ دختر جواب داد : من نارنج و ترنج هستم ... و همه ی قصه از آمدن شاهزاده تا کبوتر ها و تبدیل به درخت نارنج شدن را برای او تعریف کرد . پیرزن دلش برای نارنج و ترنج سوخت و به او گفت : از این به بعد تو مثل دختر من هستی و می تونی پیش من زندگی کنی ... نارنج و ترنج قبول کرد . چند وقت گذشت . روزی در شهر پیچید که پادشاه قصد دارد مسابقه ای برگذار کند . مسابقه این بود که هر کس باید از میان اسب ها و گاو های پادشاه  یک اسب و یک گاو انتخاب کند با خود ببرد و بعد از یکسال هرکس بهتر از آنها مراقبت کرده بود و آنها را پروار کرده بود جایزه ای بگیرد . نارنج و ترنج هم به پیرزن گفت : ننه به قصر پادشاه برو و ضعیف تربن اسب و گاو پادشاه را به خانه بیاور. پیرزن گفت : ما که نمی توانیم خرج علوفه ی یک حیوان را هم بدهیم چطور حالا دو حیوان ضعیف را پروار کنیم ؟ - کارت نباشه ننه ! پروار کردن اونها با من ... پیرزن به قصر رفت و هرچه نارنج و ترنج گفته بود کرد و حیوان ها را به خانه آورد. نارنج و ترنج اسب را نوازش کرد و از حیوان خواست که پوزه اش را به زمین بکشد . اسب این کار را کرد و دشتی پر از علوفه ی تازه به وجود آمد. گاو هم همین کار را کرد و چشمه ی آبی از زمین جوشید . حیوان ها از علوفه و آب می خوردند و روز به روز پروارتر می شدند . یکسال گذشت . روز تحویل حیوان ها رسید......   اگر از قصه راضی بودید ، منتظر ادامه ی آن باشید .                                                                                 "خوش و درخشان باشید"