کج و کوله

کج و کوله دارن وبلاگ می خونن تو سرما !!     *کج آچو جانه منم کوله !

جزیره ی سرگردانی

تو آنی که روزهای پاییز را هم بلند و ناتمام می کنی مثل کابوس های دنباله دار صدساله. اشاره ای کافیست تا زمین و زمان کسی را به هم بریزی،تویی که هیچ طوفان و گردبادی زمین و زمانت را نمی تواند به هم بریزد؛همین که به جزیره ی خودت پناه ببری ،همان جزیره ای که حصاری دارد بلند و عظیم از سکوت و تنهایی ، کافیست ، دیگر هیچ جار و جنجالی لازم نیست تا دنیای کسی آوار شود روی سرش و تازه تو هم خبردار نشوی... تو ، هم ردیف انسانهایی اما ، هم ردیف قدرتمندترینشان ! مگر چند انسان را می شود شناخت که به اشاره شان هرچه تا به حال نشده ، بشود ، در دنیای کسی؟! هرچه ، از خرابی و آبادی ...

اینی که هستم

باید ناراحت باشم و عصبانی، که نیستم! فقط یه کم دلم گرفته...

"نبودن"هست.

قحطی آدم نیست ولی قحطی دوست، چرا.

...

شهر بی تو مرا حبس می شود...

خیال باران

دیروز درخت های چیتگر پرنده باران بود برای خودم خیال بافتم که : پیغامی از تو برایم آورده اند .