ماه شب چهارده

یا قدیم نثری موزون ...برای آن که نثر های موزونم را دوست داشت ... دیشب ، شب نبود .... روز بود انگار ... ماه دیشب ، خورشید بود انگار ... ماه نبود اصلا ... یاد تو که می افتم بساط همین است ... تمام خوابها با من قهر می کنند ، شب ها روز می شوند ... ماه مست می شود ... .... شب چهارده ، شب نیست ... روز می شود ، می خندد ... آن شب ، تمام عاشقان بیدارند .. . شعر می گویند ... ! به ماه که نگاه می کنند ، دلشان روشن می شود و ... چشم هایشان برق می زند به رسم روز اول تمام عهد ها و یاد ها ....                                                                                                                                                                  شاد و درخشان باشید                                                                              خودم