همین طوری

خیلی وقته وبلاگ می خونم.وبلاگ های مختلف ، با موضوعات مختلف .چیز زیادی نمی دونم از اصول وبلاگ نویسی و گشت و گذار در نت و به اشتراک گذاشتن مطالب در فیس یوک و گودر و هزاز و یک جای دیگر .نمی دانم چطور می شود آمار بازدید وبلاگ را بالا برد یا چه می شود که گاهی پست های یک وبلاگ از ۱۰۰ تا هم بیشتر نظر دشت می کنند.خبر ندارم که چطور می شود که یک وبلاگ را توی لیست پیوندهای صدتا وب دیگر می بینم و وقتی مطالب و نظرها را می خوانم لحنها طوری است که انگار این آدمها صد سال است که هم را می شناسند . از قرارهای وبلاگی خبر ندارم . اصلا کل این قضیه ی وبلاگ نویسی و وبلاگ خوانی خیلی پیچیده است. تلاش و پیگیری زیادی می خواهد . من وبلاگ ها را می خوانم ، مثل یک کتاب . بی آنکه بدانم قوانین چاپ یک کتاب چیست یا چه مراحل فنی ای طی می شود تا کاغذ بشود کتاب یا اینکه این نویسنده کیست ، دوستان ادبی اش چه کسانی هستند یا چه و چه . وبلاگ ها را می خوانم مثل کتاب .کاری به جزئیات ندارم .فقط گاهی حسودیم می شود به همه ی آدمهایی که با نوشتن دوست پیدا می کنند ، یک عالمه دوست .