باید حواسمان به دوست داشتنی های دوست هایمان باشد

سین اس می دهد، جوابش را نمی دهم. چیز خاصی نبود. جک بود. ولی جوابش را نمی دهم. آ هم اس داد، جوابش را ندادم. این روزها حرف زدن با حورا را دوست تر دارم. حالا بیایید دلگیر شوید. چه کنم؟ قاعده ها پیشتر از این زیر پا گذاشته شده. از حورا می پرسم کم یا زیاد بودنِ زاویه ی پیوندی چه اهمیتی داره؟ می گوید نمی دونم! بی خیال شو! هیچی یادم نیست! بی خیال نمی توانم بشوم. اینکه شیمی دقیقاً نقطه ی مقابل جغرافیاست، هرچه بودم را پشت و رو کرده. یکی بزرگ و خیالی و غیرقابل دیدن و یکی ریز و واقعی و قابل مشاهده! حالا اگر یک بلاگر حسابی بودم از توی همین می توانستم یک پست پر بازدیدِ کامنت خور بنویسم که نیستم و خب همین. ریز حالت ها! ریز حالت ها را کجای دلم بگذارم که جایشان خوب باشد و با جابه جا شدنشان عالمی بهم نریزد؟ چرا حورا غمگین است؟ دنیای آدم ها چقدر غریب به هم نزدیک می شود. باید مراقبِ هم باشیم. تابستان نیست اما،آفتاب دارد ما را بخار می کند. باید حواسمان به دوست داشتنی های دوست هایمان باشد. دنیای آدم ها بی دوست داشتنی هایشان شکننده است و تلخ. باید حواسم به حورا باشد...