یک سقف، برای ماندن و رها کردن

خانه باید کوچک باشد، ولی پر از طاقچه و کمد و قفسه و مکان های مخفیِ کوچک و بزرگ. باید بشود سر تا تهش را به یک نظر دید و از تمییزی اش کیف کرد! باید وسایل تزئینی اش ارزان قیمت باشد تا زود به زود بشود تغییرشان داد. باید با چیزهای معمولی، خاصّش کرد. خانه باید گرم باشد. هر گوشه اش باید چیزی منتظرت باشد. باید از آشپزخانه اش بوی غذا و ادویه بیاید و صدای قل قل سماور. پرده هایش باید از جنس و مدلی باشند که بشود تمامشان را کنار زد و پنجره ها را باز کرد، تمام پنجره ها را. خانه باید رنگ داشته باشد. رنگ های مختلف و زنده، نه رنگ های مات و خنثی. در خانه همه چیز باید دَمِ دست باشد! باید فقط کافی باشد دستت را دراز کنی تا به هر چیزی که لازم داری برسی! وسایلش باید تا حد امکان ارزان و ساده باشد. طوری که خیلی راحت بتوانی رهایشان کنی. خانه باید طوری باشد که در آن راحت باشی ولی به خاطر از دست دادنش، تا جایی که می شود کمتر غصه بخوری. دوست دارم خانه ام یک همچین چیزی باشد. یک خانه ی خیلی کوچک و ساده. *** * امریکا رو که بردیم. مبارکشون باشه. ان شاءالله در بقیه مسابقه هاشون هم موفق باشن. اونقدر بی حوصله ام که حالِ نوشتن ِ ذوقم را ندارم. * توی فیلم، سه روزه بارون قطع نشده، سونامی هم اومده و شهرو آب گرفته. بعد کشتی اومده وسط شهر. بابا میگه دروغه، مگه کشتی می تونه بیاد توی شهر؟ مامان میگه کشتی نیومده توی شهر، دریا اومده توی شهر. این تفاوتِ میانِ تخیلِ مامان و باباست. و من به کدام یکی رفته ام؟ * حواست باشد که پیرزن را نصف روز هم نتوانستی تحمل کنی. * راستش بیشتر دارم به خودم احترام میذارم تا به شما. وگرنه کار سختی نیست رفتار کردن مثلِ کسی که هر روز نفرینش می کنید. دیگه دارم خسته میشم. هیچ چیز مسخره تر از عوض شدن جای پدر و مادرها و بچه ها نیست.