انتقاد از آقا و خانوم سنگی
اجازه نداریم موبایل دستمون باشه. اجازه نداریم بچه ها رو تنها بذاریم. اجازه نداریم با بچه ها جوری رفتار کنیم که خیال کنن مادرشون هستیم یا از مادرشون مهربون تریم. با وجود ساعت هایی که مربی های فوق برنامه مشغول آموزش بچه ها هستن (فقط حدود دو ساعت در هفته)، اونقدر وقتمون آزاد نیست که بتونیم توی آشپزخونه و دفتر مدیر و هر گوشه و کناری با همکارهای دیگه گرم بگیریم و مشغول صحبت بشیم و مسائل شخصیمونو به اشتراک بذاریم و مشاوره بگیریم و چای بخوریم.
من یه مربی مهد کودک هستم. مربی های مهد کودک دیگه ای رو هم می شناسم. با محیط کاری، قوانین و فضای شغلم آشنا هستم و به این وسیله اعتراض خودمو به تصویر اشتباهی که از مهد کودک و مربی مهد کودک در سریال آقا و خانوم سنگی نشون داده میشه اعلام می کنم.
حالا می فهمم که بیخود نیست که هرازگاهی بعد از پخش یه سریال، اعتراض اصناف مختلف بلند میشه. یه جایی از ارنست همینگوی خوندم که میگه: نویسنده باید از چیزی بنویسه که از اون اطلاع داره. اگه نویسنده های سریال های ما هم به این نکته ی ساده توجه می کردند، خوب بود.
