تصمیم ...

یا قدیم برای کسی که ... از روی بام دستان کوچکش سنگی نشانه رفت از توی کوچه ها یک دامن قشنگ با گیسویی بلند رد میشد و ... سنگ ؟ ...شاد و درخشان باشید از  " زهره خوب بخت "

سال ها

" یا قدیم "  یرای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد تو ، لاک ناخن منی . تو رنگ رژ لبمی که مالیدم تا سلامم خوش رنگ تر باشه برای قرار اول که ... تو ، بوی عطر منی که رو تنم ماسید وقتی نیامدی ... سالهاست آینه ، آرایش سالها پیشم را به خاطر دارد . همان لاکی که تویی ، همان رژ لب که تویی ، آینه هر روز من را همانطور می بیند ، همان دختر چهارده ساله ، که هزار و چهارصد سال است همه ، آرایش از مد افتاده اش را مسخره می کنند ... شاد و درخشان باشید          خودم

بی عقل

" یا قدیم " من میوه دوست ندارم . مامان گفت باید هر روز صبح یه سیب بخورم . گفتم نمیشه به جای یه سیب یه بسته چیپس خورد ؟ ! مامان یه نگاه عاقل اندر سفیه بهم کرد و گفت : " اگه تو عقل داشتی ... ! "...خودم هم می دانم که اگر عقل داشتم خیلی اتفاقها می افتاد ، اما خوب ...مثل اینکه قسمت نبوده !! شاد و درخشان باشید             خودم

دوست من

یا قدیم به فریبای مهربانم روزی من به کسی که معصومیتش به وسعت تمام آسمان ها ست می گویم ، که کسی را میشناسم که بودنش به زیبایی تمام عشق هاست و او حتما خواهد فهمید که " تو " چقدر برای من عزیزی ! آن روز از همه می خواهم که سکوت کنند تا " او " صدای قلبم را خوب بشنود و خوب به خاطر بسپارد و خوب بفهمد که "عشق" چطور زندگی می بخشد. دست هایت نیلی آسمان اند ، این را به او می گویم و او می فهمد که من چقدر خوشبختم که تو را دوست دارم و خواهم داشت . می گذارم به دوستی با تو افتخار کند ، همانطور که من می کردم و وقتی روزی خودش موجب افتخار شد ( که می دانم که می شود ! ) لبخندی می زنم و آرام در گوشش زمزمه می کنم : " آدمها به اندازه ی عشقشان بزرگند و به اندازه ی بودنشان برای کسانی که دوستشان دارند موجب افتخار ... " من ، می گذارم بفهمد که چرا دوستت دارم . برای خاطر عشق ... برای خاطر اینکه تو " دوست " منی ...                                                                                    شاد و درخشان باشید                                                                                      عیدتون مبارک

مهربان بزرگ من

یا قدیم برای کسی که نثر های  موزونم را دوست دارد . از پشت تمام دلتنگی هایم، آنجا که همه هستند با همه ی نبودن هایشان،چشم هایم تو را می بینند ، پر از مهربانی های تازه ، پر از لحظه های بخشش . کاری نداری که کی دلم می گیرد ، کی دنیا برایم سیاه می شود ، کی همه را سنگ می بینم  یا کی ... همیشه لبخند می زنی به دستهایم ، به دل پر از نیازم . مهربان بزرگ ! کوری هایم را ببخش به بینایی خودت کوچکی ام راببخش به وسعتت و بگذار در پناه تو همیشه آبی بمانم ...                                                                                درخشان باشید                                                                     خودم

گم شده

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد ...        ... به تاریکی نگاه می کنی از وحشت می لرزی و مرا در کنار خود  از یاد  می بری این است انسانی که از خود ساخته ای از انسانی که من دوست می داشتم که من دوست می دارم .                چشم هایت می خواست منفجر شود از گریه هایی که نکرده بودی . بوی آهنگ هایی که شب ها برایم می نواختی داشت از دست هایت می پرید . حرف های دلت جلوی آینه نشسته بودند و خودشان را برای خودشان تکرار می کردند ، و تو  به جاده تکیه داده بودی و سرت را بر نمی گرداندی تا به تو بگویم که می دانم دلت چقدر برای خودت تنگ شده . من می شناختمت . تو را ، رنگت را و رنگ تمام شعر هایت را . مهم نبود که آفتابگردانها چقدر عمر می کنند یا قاصدک ها این همه خبر را کجای دلشان جا می دهند ، تو که بودی میشد تمامشان را به یک چشم نگاه کرد و به یک نام صدا زد : عشق .. تو ولی یک روز انگار ، خودت را توی دفتر شعرت جا گذاشتی و دفتر شعرت را هم جایی که کسی نمی داند ... دیگر هیچ آهنگی از دست هایت شنیده نشد  ، هیچ شعری روی لب هایت نرقصید ... و تو کم کم یادت رفت که روزی من بودم ... تو بودی ... عکس تو توی چشم های من بود ...      سرت را برگردان تا به تو بگویم که روزی دلت آینه بود ...                                                                شاد و درخشان باشید                                                                       خودم  و ...                                                                       ا . صبح                                 می شود شعر صبح را خواند ... می شود تا ظهر خوابید ... !

سوال ...

" یا قدیم " برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .   وقت های خداحافظی آسمان به زمین نزدیکتر می شود . شاید هم دورتر . نمی دانم . فقط فکر می کنم موقع خداحافظی آسمان سر جای همیشگی اش نیست . دیگر حتی رنگش هم آبی نیست . کدر می شود .  نمی فهمم چرا . رفتن هم یک اتفاق است که می افتد . شاید دل آسمان می شکند از بس آدمها عادت به رفتن دارند . کسی نمی داند.هیچکس . باید از خودش پرسید که چرا وقت خداحافظی یک جا بند نمی شود . باید رفت و پرسید .                                                                     درخشان باشید                                                                                            خودم         بابای کیمیا ... خداحافظ .

آبی من !

"یا قدیم " برای کسی که نثر  های موزونم اردوست دارد ...   هیچ صدای آب را شنیده ای ؟ دیده ای چقدر شبیه چشم های توست ؟! من هنوز عاشق آب و آب بازی ام . از هزار سال قبل تا هزار سال بعد و بعد تر ... قبول میکنی کمی کنار من ، قدم زنان ، کنار ساحلی ، چای داغ نوش جان کنی ؟ اجازه می دهی شرشر نگاه تو ، آتش دل مرا خنک کند ؟ نیلی همیشگی ! آهای لایق تمام عاشقانه ها ! نگاه کن ! ببین که با حضور چشم های تو ، غرق شدن ، چقدر ساده می شود ...                                                                     شاد و درخشان باشید                                                                                   خودم

به تو فکر می کنم

" یا قدیم " به تو فکر می کنم و به دلم که خدا خوب به  دل تو گره اش زده  و به تمام نبودن ها ... و به این که چرا غروب های پاییز این قدر دلگیرند ... صدتا فرهنگ لغت از ده تا زبان مختلف روی میزمه ، صد تا قاب گل خشک به دیوار اتاقمه و یک کپی ناشیانه از مونالیزای مسخره که لبخند مسخره ترش منو یاد چشمای تو میندازه ، یاد اون نگاه آخر که آخرش نفهمیدم یعنی " میام " یا ... به تو فکر می کنم و به این که به چه زبونی به تو بفهمونم که " دلم ، برات تنگ شده " ...                                                   شاد و درخشان باشید                                                           خودم

رؤیا

"یا قدیم " برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد . و ...   جاده ای رو به اینجا ، سپیداری با شکوفه های سیب ، بارانی که زمین را آبی می کند و جای پاهایی که شبیه برگشتن اند ... رؤیای هر شبه ی من . هر شب ، بالهایی گشوده می شوند به وسعت تمام رسیدن ها ، آرزوها ، خیالها ، در دو سوی دلم ، و آنچنان بالا می برندم که فکر می کنم آمده ای .. چه سفید است آمدنت ... ! چقدر رؤیایی است !                                               شاد و درخشان باشید                                                   خودم   ** همین جوری ! فقط بدون دوستت دارم ... !

مامانی

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .   مادرم همیشه ذکر میگفت ، موهایم را که می بافت . دانه های تسبیح میشد حلقه های موهایم .آن روزها احساس می کردم خدا مستقیم در چشم هایم نگاه می کند .چقدر خوشبخت بودم وقتی کنارت می خوابیدم مامان ؛ انگار هیچ زمستانی جرئت آمدن نداشت از بس گرم بودی .لب هایم گر می گیرد موقع بوسیدن چشم هایت ، شیرین می شوم اما .  بگذار همیشه عاشقت باشم مامان . بگذار همیشه عاشقت باشم ...                                                                          شاد و درخشان باشید                                                                     خودم

ساقیا آمدن عید مبارک بادت ...

یا قدیم برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد با آرزوی خجستگی نوروزش   این بهاری که من می شناسم حالا حالا ها خیال دارد هرسال بیاید و همه چیز را زیر و رو کند ! اصلا هم به این کار ی ندارد که شاید کسی دلش گیر جای پاهایی روی برف باشد ، یا هنوز پالتوی سنگین روی شانه هایش را بخواهد ، برای هزار سال ، یا شالگردنی را که بافته و حالا رفته ... تازگی ها فهمیده ام بهار ، زیباروی بی رحمی است با هزاران عاشق . می آید . این وسط خاطرات گرم زمستانی چند نفر هم مرد ، مرد . مهم انگار فقط اوست  ،با لبخند اناری رنگش ...                                                         شاد و درخشان باشید در این سال نو                                                                              خودم   سلام فریبا جونم حالتون خوبه انشاءالله ؟ عیدتون مبارک ! سال جدیدتون خوش مهربون من ! چکار می کنید با دوری ها ؟!! خیلی دلم براتون تنگ شده . اندازه همه ی قشنگی های دنیا براتون توی سال جدید آرزوهای خوب می کنم . دوستتون دارم . به همین سادگی ... به امید اینکه امسال بتوانیم دانه باشیم نه سیب ... ! درخشان باشید مثل همیشه !     این عید رو به همه ی دوستام تبریک میگم . سماء جون ! هنگامه عزیز ! مرجان گل ! سحر مهربان ! بهار سبز ! و ... هل ! سال نو مبارک !!!

تو ، پای تا سر تو ...

یا قدیم

نثری موزون و کوتاه برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد.

 

خاطراتت طلاست . می دانستی ؟ و برق چشم هایت . دست هایت شاخه های سفید سپیدارند که باد پاییزی می رقصاندشان . گیسوانت را باید مروارید بندان کرد ، شبشان را نباید آرزو کرد که صبح شود .پاهایت سوهان روح " نرفتن " اند .

تو نه تک تک آنها که تمام آنهایی . من نه چشم هایت را ، نه دست هایت را ، که تمام تو را ، من ، " تو " را دوست دارم .

 

                                                               شاد و درخشان باشید

                                                                         خودم

سلام فریبا جونم ! سلام مهربونم !

روزگار به کامه ؟؟!!!

از لطفتون بی نهایت ممنون

متاسفانه مشخص نیست چه روزی میام پیشتون اما به هر حال تا قبل از عید خودمو می رسونم !

دوستون دارم یه عالمه !!!

امیدوارم دست به خاک بزنید طلا بشه !!

شاد و درخشان باشید  

 

 

بگو تولدت مبارک ! زود باش !!

یا قدیم               شب تاب و شازده کوچولو دو ساله شد !!                       این سومین اسفند شب تاب !                      - همین ؟                      - همین !!     بسه دیگه لوس بازی !!!   برای کسی که شعرهایم را دوست دارد ...   کوچه ای به نام تو منتهی به خانه ات غرق در خاطرات گنگ کودکی همیشه تر همیشه تازه از صدای ابر و کودکش آسمان آن آبی و شبش ستاره پوش تابلویی است سرخ و آبی و وسیع و باشکوه زلال و مخملی و با درخشانترین رنگ ها که روزهای خنده و چشمک و شکفتن مهر را به تصویر می کشد ...                                                     شاد و درخشان باشید                                                             خودم فریبا جون عزیزم !! منتظر هفت سین باشید !! حال اون دوست محترممون هم خوبه خدا رو شکر ! شاید بهتر از من و شما !! شاد و درخشان و سبز باشید !

باد ما را با خود خواهد برد ...

یا قدیم برای بی مهری که نثر های موزونم را دوست دارد . سقف خانه که فرو ریخت ، خاطرات خاک گرفته را باد با خود برد و همه چیز انگار نه انگار که بود ، نابود شد . شکر ها طعم تلخ خاکستر گرفتند . شمعدانی ها بوی شکستن می دادند و رنگ مرگ داشتند .گربه سیاهه ماهی سرخه رو  از توی حوض بیرون انداخت ، ایستاد ، جان کندنش را دید و راهش را کشید و رفت ... سقف خانه که ریخت ، من ترسیدم . دیگر نه مامان را دیدم نه بابا را ، نه ، تو را . تو که خاطره نبودی ، باد تو را کجا برد ؟ ...                                                                      شاد و درخشان باشید                                                                                  خودم فریبا جونم سلام خوبی شما ؟ از درس ها چه خبر ؟ می بینم که بچه ها طاقت نیاوردن و اومدن مدرسه !! حسابی تعجب کردید مگه نه ؟!! دوستون دارم گل من بیشتر از تموم گل های دنیا شاد و درخشان و پیروز و شاگرد اول باشید !!

محرم ها خدا غصه اش می گیرد ...

یا قدیم                       برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .    "آسمان که سیاه شد ، زمین که بغض کرد ، عالم و آدم فهمیدند که خدا ، می خواهد بال تقسیم کند . هر که نبود ، به قدر سرخی خونش بال گرفت و هر که بود ، به قدر شوری اشکش ، صبر ... " قصه ای بود که روایت شد . هر که دید ، دیوانه شد و هر که شنید ، حیران ؛ که چرا آن روز دلها اینقدر سنگ بود ...                                                                 درخشان باشید                                                      خودم     فریبا جونم ، ایران چند روز پیش اومده بود مدرسه کلی سلام رسوند .شاد باشی گل همیشه بهار !

سالها گذشته است ...

یا قدیم برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد . تو ، لاک ناخن منی . تو رنگ رژ لبمی که مالیدم تا سلامم خوش رنگ تر باشه برای قرار اول که ... تو ، بوی عطر منی که رو تنم ماسید وقتی نیامدی ... سالهاست آینه ، آرایش سالها پیشم را به خاطر دارد . همان لاکی که تویی ، همان رژ لب که تویی ، آینه هر روز من را همانطور می بیند ، همان دختر چهارده ساله ، که هزار و چهارصد سال است همه ، آرایش از مد افتاده اش را مسخره می کنند ...                                                              شاد و درخشان باشید                                                                      خودم

شب چله !!

یا قدیم روز هجران و شب فرقت یار آخر شد                                      زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد آن پریشانی شب های دراز و غم دل                                     همه در سایه ی گیسوی نگار آخر شد   حافظ یادتون نره ...  توی این شب بلند منو هم دعا کنید که خیلی بهش احتیاج دارم .                        یلداتون بلند و قرمز و خوب خوش                               شاد و درخشان باشید

شاهد مجنون و ...

عکس هزا یا قدیم    نثر هایی نسبتا موزون برای کسی که نثر های موزونم را دوست دارد .       عکس هزار قلب را روی دیوار کشیده ام ، زنجیروار  . از خانه ی تو تا آن درخت بید هزار ساله .رنگ ها واضحند ، قصه اما انگار به اندازه ی آخرین دیدنت دور و قدیمی ست . قصه ی آن درخت بید که هزار سال پیش یک سال هم نداشت وقتی کاشتیمش ... قرار بود تمام قرار ها در کنار آن شاهد مجنون باشد . نفر سوم او باشد نه کس دیگری . قرار بود کنار آن بال در بیاوریم .اما قرار ها بوی گذشته می دهند ، بوی هزار سال پیش را .درختمان خودش را به خاطرات فروخت ... برای دیدنت به تازگی همان روز اول ، باید هزار صفحه ی دفتر خاطراتم را ورق بزنم ، تا برسم به هزار سال پیش .هزار سال پیش ، سیزده فروردین ، ساعت دوازده شب ...         به تو فکر می کنم و به دلم که خدا خوب به دل تو گره اش زده و به تمام نبودن ها ... و به این که چرا غروب های پاییز این قدر دلگیرند ... صدتا فرهنگ لغت از ده تا زبان مختلف روی میزمه ، صد تا قاب گل خشک به دیوار اتاقمه و یک کپی ناشیانه از مونالیزای مسخره که لبخند مسخره ترش منو یاد چشمای تو میندازه ، یاد اون نگاه آخر که آخرش نفهمیدم یعنی " میام " یا ... به تو فکرمی کنم و به این که به چه زبونی به تو بفهمونم که ...                    "دلم ، برات تنگ شده " ...                                                            شاد و درخشان باشید                                                                     خودم   فریبا جونم سلام ! من شما رو قبل از دیدن پیامتون دیدم . از لطفت ممنون ، هندونه هایی رو که گذاشتید زیر بغلم نگه میدارم برای شب یلدا !! کتاب لیلی رو هم یکی از دوستای گلم پارسال بهم هدیه داد و روز تولدم رو کرد عین عسل !    اما من آماده ام که کتابای دیگه ای رو از شما بگیرم و بخورم ... ببخشید بخونم !! شب یلداتون بلند و خوب و خوش !! قصه ی نارنج و ترنج رو قبلا توی وبلاگم گذاشتم بخونید و شب یلدایی با خواهر گلتون از اون لذت ببرید ... به جون من هم دعا کنید که پیشنهاد یه قصه ی تکراری رو بهتون دادم !!!! ( خودتون حدس بزنید وقتی روز سه شنبه به بچه ها گفتم که اومدم مدرسه چه اتفاقی افتاد !!!) خداحافظ ...

خاطراتشان ...

یاقدیم نثری موزون برای کسی که نثرهای موزونم را دوست دارد .    غروب  که شد ، بیا و دستانت را به دستم بده ، بگذار برای آخرین بار باور کنم که گرمی وجودت خواب نبوده . بگذار واقعیت بودنت زنده کند تمام خاطرات رنگی را ... نمی دانم چطور دلت می آید بروی . من می مانم . تمام وجودم را فریادی می کنم برای صدا زدنت . برو ... دل مهربانت را از شهر من ببر ، تا دورترین سرزمین های ناشناخته . بگذار آنها هم ثروتمند شوند . من بخیل نیستم . چه بخواهی چه نخواهی ، من سرمایه ای دارم عظیم از چشمانت _ خاطراتشان _  . سعادتمندم که می روی. بگذار عالم بفهمد معنی دل دادن به چشمهایت را ...                                                                     درخشان باشید                                                                      خودم     فریبا جونم ، خبر دارید چقدر دلم براتون تنگ شده ؟ که دلمون چقدر براتون تنگ شده ؟؟ داریوش هنوز پسر ویشتاسب است ... کاش سبزه های عید همیشه سبز می ماندند ... شاد بودن هنر است ... شاد کردن هنری والاتر ... حضورتون همیشه شادم میکنه ...   در میان هر سیب  دانه ی محدودی است در دل هر دانه سیب ها نامحدود چیستانی است عجیب دانه باشیم نه سیب ... !   شاد و درخشان باشید معلم شادیها ... ! شب تاب و همشاگردیها !!!